Longobardowie, plemię germańskie;
Na początku n.e. mieszkali nad środkową Łabą, w VI w. przenieśli się do Panonii, skąd (po rozbiciu Gepidów) zostali wyparci przez Awarów; 568 pojawili się w Italii; po zdobyciu północnej części półwyspu utworzyli własne państwo, zw. odtąd Longobardią (Lombardia), nie zdołali jednak podbić całej Italii; wyznawcy arianizmu; w VII w. przyjęli katolicyzm i szybko ulegli romanizacji; 774 państwo Longobardów zostało podbite przez Karola Wielkiego i włączone do jego imperium. [PWN]
Longobardowie byli przywiązani do własnych tradycji, nie pielęgnowali antycznych korzeni. Zasiedlali północną Italię, zwykle tam gdzie wcześniej mieszkali Ostrogoci. Germanie stawiali budowle wykorzystując zastane obiekty w zależności od potrzeb i umiejętności. Nie znali idei miasta, więc nie kontynuowali tradycje miejskiej cywilizacji antycznej. Wznosili mury i budowle obronne, a po przyjęciu chrześcijaństwa okazałe kościoły.
Sztuka Longobardów i Ostrogotów (powstaje równolegle do sztuki bizantyjskiej)
architektura:
- Mauzoleum Teodoryka w Rawennie wink
- tzw. "Pałac Teodoryka" w Rawennie
- Ołtarz Króla Rotharisa
- Tempietto w Friulu
- Santa Sofia w Benewencie
- San Salvator w Spoleto
- San Stefano w Weronie
rzemiosło:
- sprzączki w tzw. pierwszym stylu zoomorficznym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz