Renesans Karoliński – obejmował panowanie Karola Wielkiego, Ludwika I Pobożnego, Lotara I, Karola II Łysego i Karola III i okres ok. stu lat 780-880. [800-888]
Program epoki określiły dwa dokumenty Karola Wielkiego: Epistola de litteris colendis (784/85 - list do opata Baugulfa z Fuldy zredagowany przez Alkuina?) i Admonitio generalis (789). [1]
W celu przeprowadzenia reform szkolnych i innych zamierzeń oświatowych Karol Wielki sprowadził na dwór w Akwizgranie uczonych z odległych krajów Byli to m.in.: Alkuin, anglosaksoński mnich z Yorku, wizygocki biskup orleanu Theodulf, autor Libri Carolini, benedyktyński mnich z Monte Cassino Paweł Diakon, autor Historii Longobardów, poeta i gramatyk Piotr z Pizy, teolog z Akwilei Paweł II, poeta i dyplomata św. Angilbert, frankijski uczony Einhard, autor biografii Vita Karoli Magni, czy Waldo, opat z Reichenau.
W 789 [inne źródła podają rok 782] Karol Wielki uczynił Alkuina zwierzchnikiem szkoły pałacowej. Alkuin (a potem jego następcy) przewodził seminariom, dysputom i wykładom, które odbywały się na dworze władcy. W 796 roku Karol Wielki obdarował Alkuina opactwem św. Marcina w Tours. Alkuin założył tam szkołę.[2]
OSIĄGNIĘCIA
W okresie tym przeprowadzono wiele gruntownych reform:
- Ujednolicono i scentralizowano administrację.
- Dokonano podziału terytorialnego na prowincje i hrabstwa.
- Dokonano reformy monetarnej.
Synod w Akwizgranie zwołany przez Karola Wielkiego w 789 r. zobowiązywał biskupów i opatów do zakładania szkół katedralnych i klasztornych tam, gdzie ich dotąd nie było. Wzrosła ilość szkół (szkoły przy każdym klasztorze i biskupstwie). Określono obowiązki kleru i mnichów w wypełnianiu programu.
 |
| minuskuła karolińska (poniżej minuskuła merowińska) |
- Przy klasztorach powstawały skryptoria, w których kopiowano dzieła antycznych autorów (zachowane w bibliotekach klasztornych), nastąpiła poprawa dostępu do ksiąg.
- Ujednolicenie i większa ilość tekstów liturgicznych pomagały prowadzić ewangelizację.
- W pierwszej kolejności kształcono duchownych (nauka łaciny i retoryki i gramatyki).
- Powstały szkoły pałacowe (m.in szkoły: w Tours, Orleanie, Reims, Corbi i Chartres i Fuldzie).
- Wprowadzono dwa poziomy nauki (wprowadzono system nauczania): trivium (gramatyka, dialektyka, retoryka) rozwijały umiejętności mówienia i myślenia i quadrivium (arytmetyka, geometria, muzyka, astronomia) czyli sztuki wyzwolone, a więc umiejętności wolnego umysłu.[3]
- Zatrudniono uczonych i doradców z różnych krajów.
- Przeprowadzono reformy języka: łaciny, wymowy i ortografii.
- Nieczytelną kursywę merowińską zastąpiono z inicjatywy Alkuina minuskułą karolińską (lepsza czytelność), wprowadzono spacje pomiędzy wyrazami.
- Zmieniono sposób traktowania materiałów źródłowych - nastąpił powrót do oryginalnych tekstów (zakwestionowano docta ignorantia).
W 797roku Karol Wielki nakazał utrzymywanie przy każdym kościele szkół (dla chłopców chcących zostać mnichami), a w 802 r. Wyszło zarządzenie nakazujące każdemu ojcu posyłanie syna do szkoły. Nauczano dla lepszego poznania pisma Świętego. Dzięki temu podniósł się poziom oświaty niezależnie od jej treści.
źródła: (dostęp: 8.11.2015)
źródła: (dostęp: 8.11.2015)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz