Imperium Franków

Państwo frankijskie (łac. Regnum Francorum) – początkowo plemienne państwo Franków, następnie jedno z najsilniejszych państw we wczesnośredniowiecznej Europie. W 800 roku na jego bazie utworzone zostało odnowione Cesarstwo Karola I Wielkiego.

Frankowie, lud pochodzenia germańskiego (w jego skład wchodziły różne szczepy m.in. Cherusci, Ripuarii i Salii), zamieszkujący tereny środkowego i dolnego Renu. Początkowo sprzymierzony z Rzymem w walce przeciwko Hunom.

MEROWINGOWIE 496 - 751

Chronologia:
476 - Upadek Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego.

Thomas Lessman | CC-by-nc-nd-3.0 US. License
http://worldhistorymaps.info

[Cesarstwo upadło w roku 476. Ostatni cesarz Romulus Augustulus został obalony przez Odoakra, który stanął na czele spisku wojska. Z resztek cesarstwa (Italia kontynentalna, Słowenia, Austria) Odoaker stworzył swoje własne państwo pod zwierzchnością Bizancjum. Z Italii usunęli go dopiero Ostrogoci (lata 489-493). > Kolejne sukcesy Odoakra w walce z plemionami Rugiów zaniepokoiły cesarza Zenona, który wykorzystując pretekst skargi syna zabitego przez Odoakra króla Rugiów zachęcił króla Ostrogotów Teodoryka do zaatakowania Italii. Teodoryk opanował północne Włochy. Odoaker bronił się, w marcu 493, zawarto porozumienie - obaj wodzowie mieli sprawować władzę wspólnie. Po kilku dniach Odoaker i jego rodzina zostali zamordowani. Po wojnie z Odoakrem (489-493) i likwidacji jego państwa, Teodoryk założył w Italii państwo ostrogockie, uznając nad sobą zwierzchnictwo Cesarstwa Wschodniego, w 498 ogłosił się niezależnym władcą.]

> 481 - Chlodwig objął tron po śmierci swojego ojca. W tym czasie oprócz niego było jeszcze kilku dzielnicowych władców Franków (najprawdopodobniej krewni).

 > 496 Chlodwig I przyjął chrzest i utworzył monarchię frankońską, dając początek panowaniu dynastii Merowingów.
> V/VI w. Frankowie, podbili północną Galię, następnie dorzecze Sekwany i Loary oraz Galię południową, wypierając z niej Wizygotów 507. W 508 roku przeniósł stolicę do Paryża.
> 509 - Frankami nadal rządziło kilku książąt. Chlodwig pozbył się ich i został jedynym władcą Franków. 

 Frankowie zajęli terytoria:

• Ok. 502 Alemanów,
• 531 Turyngów,
• 532 Burgundów.

> Ekspansja Franków skierowała się na tereny wschodnie. 

> W 561 roku nastąpił rozpad państwa na Austrazję, Neustrię i Burgundię. Ponowne zjednoczenie kraju dokonało się w 613 roku za sprawą Chlotara II. 

> 639–751 okres tzw. gnuśnych królów. 

Zwyczajowe dzielenie państwa pomiędzy spadkobierców doprowadziło do bratobójczych walk oraz wzrostu znaczenia możnowładztwa.

KAROLINGOWIE 751-843



Chronologia:

W 1. poł. VIII w. majordomus Karol Młot odsunął od władzy Merowingów.
751 - Pepin Mały (syn Karola) został koronowany na króla przez papieża Stefana II (początek panowania dynastii Karolingów).
768 - 814 - Karol Wielki (w 800 koronowany na Cesarza) doprowadził do politycznego zjednoczenia i gospodarczego rozwoju państwa. Prowadził zwycięskie walki, rozszerzając tereny monarchii o ziemie:

Państwo Longobardów 572 r. 

• Longobardów (774), 
• Awarów (795),
• Sasów (804), 
• narzucił swe zwierzchnictwo Słowianom połabskim. 
• Po śmierci Karola Wielkiego dały o sobie znać tendencje odśrodkowe.

Poszczególne ziemie monarchii różniły się pod względem rozwoju gospodarczego oraz tradycji religijnych i kulturowych, co spowodowało rozpad monarchii karolińskiej. Na mocy traktatu w Verdun (843) podzielono cesarstwo pomiędzy synów Ludwika Pobożnego: Karola Łysego, Ludwika Niemieckiego i Lotara. Podział państwa, zapoczątkował trzy linie Karolingów: włoską - panującej do 875, niemiecką - do 911 i francuską - do 987. W ustalonych w Verdun granicach zaczęły tworzyć się nowe państwa, w dzielnicy Karola - Francja, Ludwika - Niemcy, Lotara - Włochy. Alzacja i Lotaryngia, należące po podziale także do dzielnicy Lotara, stały się przedmiotem, trwających aż do XX w. sporów pomiędzy Francją a Niemcami.


źródło